કાદવ અને કમળ

કાદવ અને કમળ


જે પુષ્પ હાથે ધરી દેવ-દેવીઓ રમે, એ
કમળ કહે મને તો કાદવમાં જ ખિલવું ગમે

ફુલનો છે રાજા તું સરોવરથી કેમ દૂર રહે?
હે પંકજ! પંકમાં ખિલવાનું કારણ તુ મને કહે
જગના સ્પર્શથી ડહોળુ થતું જળ મને ન ગમે
કમળ કહે મને તો કાદવમાં જ ખિલવું ગમે

દેવશિરે ચડનારા તારી ઝંખના ધરા પર થાય
અે કે' ધરા તો આખી સ્વાર્થની ગંધે ગંધાય
એથી મારી મહેક મુર્ઝાય એ મને ન ગમે
કમળ કહે મને તો કાદવમાં જ ખિલવું ગમે

મનમોહક છે મહેક તારી તુ કેમ ન તરુ બની ખિલે
એ કે' મારા તનમાં નથી જોર જે કો'ડીના પ્રહાર ઝીલે
ચૂંટે મને કોઈ સ્વારથ કાજે એ મને ન ગમે
કમળ કહે મને તો કાદવમાં જ ખિલવું ગમે

કાદવ થી સૌ દૂર ભાગે ગંદા થવાના ભયથી
મિત્ર મારો રક્ષે મને, જવા ન દે મને અહીંથી
મારા માટે કાદવ જ ધરતી,છોડ ને સરોવર છે
એ છે તો હું છુ, મૈત્રી અમારી અમર છે
આવા મિત્રની શોભા બનવું મને ખુબ ગમે
કમળ કહે મને તો કાદવમાં જ ખિલવું ગમે

- ચિરાગ