બાળપણનાં મિત્રો

બાળપણનાં મિત્રો

કવિ તારી કલમને આ શું થઈ જાય છે
જ્યારે પણ વાત મૈત્રીની આવે
પન્ના આપમેળે જ ભરાઈ જાય છે

મસ્તીભરી પળો યાદ જ્યારે આવી જાય છે
હોઠ તારા કેમ મંદ-મંદ મલકાઈ જાય છે
બાળપણના દિવસોનું સ્મરણ કરતા
કેમ તારી આંખો ખુશીથી છલકાઈ જાય છે

શાળાના એ દિવસોની યાદ જ્યારે આવી જાય છે
એ સમયનું સચોટ ચિત્ર ત્યારે ઊભું થઈ જાય છે
ખભે થેલો લટકાવી, મસ્તી કરતા કરતા
કેમ ફરી તને શાળામાં જ ભણવાનું મન થઇ જાય છે

સમયનું તો કામ જ છે એ તો વહ્યો જ જાય છે
ને માથે જવાબદારીનો ટોપલો એ નાખતો જાય છે
ત્યારે યાદ આવે છે બાળપણના એ દિવસો
ને કોણ જાણે કેમ હૈયું ભરાઈ જાય છે

કવિ તારી કલમને આ શું થઈ જાય છે
જ્યારે પણ વાત મૈત્રીની આવે
પન્ના આપમેળે જ ભરાઈ જાય છે



- ચિરાગ

પ્રેરણા

પ્રેરણા

આગળ વધવાની તમન્ના છે,ને સંઘર્ષભર્યો પથ છે
સફળતાની મંજિલ હાંસલ કરવા
આ પથ પર તૂ ચાલતો રહેજે

ચાલતા ચાલતા નિરાશાની ઠોકરો તો ઘણી વાગશે
પણ પ્રગતિ કેરી કેડી પર
તૂ તો આગળ વધતો રહેજે

થાકી જઇશ, હારી જઇશ,ક્યારેક તો ભટકી જઇશ
ભટકેલા એવા તને માર્ગ ચીંધવા
પ્રભુ ને અરજ કરતો રહેજે

વ્હારે જજે ગરીબોની, ભૂખ્યાનું તૂ ભોજન બનજે
તરસી એવી આ દુનિયા માટે
પ્રેમની સરિતા થઇ વહેતો રહેજે

હતાશાના કેટલાય ડુંગર, માર્ગમાં તારા ઉભા હશે
નાનકડા એવા કંકર સમજી
એ ડુંગર તૂ ખૂંધતો રહેજે

પવનના તો સેંકડો પ્રહાર તને ડરાવશે 'ચિરાગ'
પણ જગને પ્રકાશમય કરવા
તૂ સદાય જળતો રહેજે.

  -ચિરાગ

તમે મારા માટે શું હતા

તમે મારા માટે શું હતા

પ્રીતનો વ્યવહાર તમે નિભાવવા ના દીધો
ના તો ડૂબવા દીધો, ને તરવા પણ ના દીધો
તમે તો હતા હકદાર મારા પ્રત્યેક સુખના
મને તો દુ:ખનો પણ ભાગીદાર બનવા ના દીધો
- ચિરાગ

પ્રણયના તરુ ને ઉગવા થકી ધરા તમે હતા
આકાશ પણ તમે હતા, સાગર પણ તમે હતા
જગ મને કે' છે ખુશ રહે
પણ ખુશીનું કારણ તો તમે હતા
કરમાયું છે હૈયાનું ઉપવન
એને મહેકાવતું પુષ્પ તો તમે હતા
હવે તો જાણે એ ધબકાર ચૂકી જાય છે
કેમ કે મારા દિલની ધડકન તો તમે હતા
હવે કેમ કરી કરુ ફરી પ્રેમની પહેલ
મારો પહેલો ને આખરી પ્રેમ તો તમે હતા
જગ મને પ્રેમમાં હારેલો કહે છે
કેમ કરી કહુ કે મારી જીત જ તમે હતા
કવિ ના રૂપમાં ઓળખે છે મને દુનિયા
પણ મારા હૈયા તણી ગઝલ તો તમે હતા
ક્યાંથી પ્રકાશે 'ચિરાગ' ફરી એ જ કાંતિથી
એને જળવા થકી ઈંધણ તો તમે હતા
    - ચિરાગ

મા

મા

હસી પડુ છું, જ્યારે જગને મંદિર જતા જોઉ છું
હું તો કેવળ તારામાં જ
ભગવાન જોઉં છું

તારા, ચંદ્ર કે સૂર્યની મારે જરૂર જ નથી
હું તો તારી આંખોમાં જ
બ્રહ્માંડ જોઉ છું

નદી, ઝરણાં કે સમુદ્રની મારે જરૂર જ નથી
હું તો તારી વાણીમાં જ
પ્રેમનો પ્રવાહ જોઉ છું

સ્વર્ગના સિંહાસન પર બેઠો ઇન્દ્ર ભલે ગર્વ કરે
હું તો તારા ચરણોમાં જ
સમસ્ત દેવલોક જોઉં છું

જગ કે' છે એક માતા સો શિક્ષકની ગરજ સારે છે
પણ હું તો તારી કેળવણીમાં
સહસ્ત્ર ગુરુ જોઉં છું

કેટકેટલા છે ઉપકાર તારા જ્યારે ગણવા બેસુ છું
અનંત એવા એ ગણિતમાં
ખુદને શૂન્ય જોઉ છું

જ્યારે જ્યારે પ્રભુને સ્મરૂ બસ તારો જ ચહેરો જોઉ છું
આ 'ચિરાગ'ના પ્રત્યેક શ્વાસમાં તારી હાજરી જોઉં છું
હા, 'મા' ખરેખર તારામાં હું
ભગવાન જોઉં છું.

ઘાયલ દિલની ગઝલ

ઘાયલ દિલની ગઝલ

માન્યુ કે તમે મને ચાહો છો એ મારો વહેમ હતો. 

પણ મે કર્યો એ તો સાચો પ્રેમ જ હતો.  

પ્રેમની કાંટાળી કેડી પર હાથ પકડી
લઇ ગયા તમે
દિલના અંધકારમાં પ્રકાશનું કિરણ
પાથરી ગયા તમે

પ્રીતના આ પથ પર તમારી સાથે
ડગલુ ભર્યુ ત્યાં તો
તરછોડ્યો 'ચિરાગ' ને તમે એકલો
ને મનની એક યાદ બનીને
રહી ગયા તમે.

હજુ હમણા જ તો ભીડમાં રહેતા
શીખ્યો હતો ત્યાં તો
તન્હાઇ શું છે એનો અહેસાસ
કરાવી ગયા તમે

તમારા માટે તો આ કેવળ સંજોગની
વાત હશે
પણ જાણે-અજાણે મને તો એક
જીવતી લાશ
બનાવી ગયા તમે.
- ચિરાગ