યૌવન

એક પરી

મધુવનમાં હસતી-રમતી જોઈ હતી મે એક પરી
નમણી એવી કાયા એની જાણે કે ફૂલની કળી

લજ્જા અને શીલને લીધે આંખો એની નમતી હતી
મોહક એની આ અદા મને ખૂબ જ ગમતી હતી

અંગે-અંગ એનું તો જાણે યૌવનથી છલકાતુ હતુ
સોહામણું એ મુખડુ એનંુ સ્મિતથી મલકાતુ હતુ

આવ્યું એના યૌવનમાં આવું અદ્ભુત તેજ ક્યાંથી?
કે આવી હતી એ મને મોહવા કોઈ દેવલોક
માંથી?

શીશ સમી એ કાયા જોતા જ હૈયુ મારું ડોલી ઉઠ્યુ
એને પામવાની ગાંડી ઘેલછા દિલ જાણે કરી બેઠું

શું આ હકીકત હતી? કે સ્વપ્ન? કે ભ્રમ હતો મનનો ?
ગમે તેમ પણ એ પરી પ્રાણ હતી મારા આ
ઉપવનનો

આજે વર્ષો બાદ એ ઉપવન જાણે ઉજ્જડ થયુ છે
સદા મહેકતુ એ આજે એકલતાના વાદળમાં ઘેરાયું છે

ફૂલોની એ મહેક અને પંખીઓનો એ કલરવ
વૃક્ષોની એ ઘટા અને યૌવનનો એ પગરવ
કયાંં છે એ ઉલ્લાસ? એ પ્રેમભર્યો અહેસાસ
શું હવે ખૂટી ગયા ઉપવનના પણ શ્વાસ??

સમયના આ વહેણને એ પરી તો તરી ગઈ
'અનંત'ના ચમનની મોહિની પણ હરી ગઈ
મધુવનમાં હસતી-રમતી જોઈ હતી મે એક પરી.....

- ચિરાગ (અનંત)